شروع ماه محرم و مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
قلب رو به قـبله‌ام را کرد احیا پرچمت ای نفـس‌هـایم بـقـربان مسیـحا پرچـمت هر محرم با هزاران شوق بر تن کرده‌ام رخت مشکی ظاهراً، در باطن امّا پرچمت قامت گردن‌کشان خم می‌شود بی‌اختیار هر کجا که می‌شود از دور پیدا پرچمت بس‌که مواج است از چندین خیابان دورتر مانده‌ام دریا به چشمم می‌خورد یا پرچمت!؟ بر سر خورشیدِ گنبد تا می‌افتد سایه‌اش می‌شود زیبـاترین تصویر دنیا پرچمت غبطه خوردن کار خاک و آب و آتش می‌شود باد وقتی عشق بازی می‌کند با پرچمت هر فرازی دیده‌ام با خود فرودی داشته‌‌است «هر چه بالا رفت پائین آمد الّا پرچمت» با تو هر کس بود ماند و بی‌تو هر کس بود رفت هست از روز ازل تا حشر، بالا پرچمت |